Hayatta önemli olan şeylere yönelirsek, sevdiklerimize karşı haklı olursak, imanımız doğrultusunda davranırsak, hayatımız yarım kalan işlerin sızısıyla lanetlenmez. Sözlerimiz her zaman samimi olacak, kucaklaşmalarımız sımsıkı olacaktır. Hiçbir zaman 'Yapabilirdim, yapmalıydım' ızdırabına kapılmayacağız. Fırtınada uyuyabiliriz. Ve zamanı geldiğinde vedalarımız tamamlanmış olacak.
(If we tend to the things that are important in life, if we are right with those we love, and behave in line with our faith, our lives will not be cursed with the aching throb of unfulfilled business. Our words will always be sincere, our embraces will be tight. We will never wallow in the agony of 'I could have, I should have'. We can sleep in a storm. And when its time, our goodbyes will be complete.)
Bu alıntının özü, sevgi, inanç ve samimiyet gibi yaşamın hayati yönlerini beslemenin önemini vurgular. Anlamlı ilişkilere öncelik verdiğimizde ve inançlarımıza uyduğumuzda, kendimizi pişmanlıklardan ve bitmemiş işin yüklerinden kurtarabileceğimizi göstermektedir. Bu yerine getirme, sözlerimizin dürüstlükle yankılandığı ve bağlantılarımızın derinden hissedildiği başkalarıyla otantik etkileşimlere yol açar.
Ayrıca, amaç ve niyetle yaşayarak, hayatın kaosunun ortasında bile barışı bulabiliriz. Duygu, hayatın zorluklarıyla karşılaştığımızda, görevlerimizi değer verdiğimiz kişilere yerine getirdiğimizi bilerek kararlı kalabileceğimizi ifade ediyor. Nihayetinde, zaman kısmen yollara çıktığında, bunu bitmemiş konuların acısı olmadan yapabilmemizi ve vedalarımızda bir bütünlük duygusuna yol açabilmemizi sağlar.