Imelda Tanrı'ya inanıyordu, çünkü tüm bunlardan sonra başka bir şey, bir şey olması gerektiğini hissetti ve aynı zamanda hala ibadet eden ve hayranlık duyulan herkesin onlar için bir şey olması gerekiyordu.
(Imelda believed in God because she felt that there had to be something else, something after all this, and also because anyone who was still being worshipped and adored after all that time had to have something going for them.)
Imelda'nın Tanrı'ya olan inancı, hayatın hemen görülebilenden daha fazlası olması gerektiğine dair inancından kaynaklandı. Aşkın bir varoluşun veya öbür dünyanın mevcut deneyimin ötesinde beklediğini hissetti. Bu umut ona hayatın mücadeleleri arasında bir amaç ve anlam duygusu sundu.
Buna ek olarak, Imelda'nın inancı, Tanrı'nın tarih boyunca birçok insandan kalıcı bir hayranlık ve bağlılık kazandığı düşüncesiyle güçlendirildi. Bu devam eden saygı, ona bu tür hayranlığı gerektiren ilahi hakkında önemli ve zorlayıcı bir şey olduğunu, inançlarını daha da sağlamlaştırdığını öne sürdü.
