c.s. Lewis, çalışmasında dostluğun doğası üzerine düşünür ve gerçek dostlukların otoriteye karşı bir isyan olarak görülebileceğini düşündürmektedir. Gerçek dostlukların iktidardaki kişilerin getirdiği kontrole meydan okuyabilecek bir bağ yarattığını savunuyor. Lewis, otoritenin dostluğu olumsuz görme eğiliminde olduğuna inanıyor çünkü arkadaşlar genellikle birbirlerini hiyerarşik yapıların erişiminin dışında destekledikleri ve korudukları için bireyler üzerindeki etkileri için bir tehdit oluşturabileceğine inanıyor.

Arkadaşlığın dostluğun yerini aldığı bir toplumda, zulümle ilişkili riskler azalabilir, ancak bu önemli bir maliyetle geliyor. Lewis, derin, anlamlı ilişkilerin ortadan kaldırılmasının, insanları baskıya karşı en güçlü savunmalarından birinden çıkaracağı konusunda uyarıyor. Dostluğun özünün, insan onurunu ve özerkliğini korumada hayati önem taşıdığını, gerçek bağlantıları teşvik etmenin totaliterliğe direnmek için çok önemli olduğunu ima eder.