Aynı şekilde, çözülse de çözülmez, her rahatsızlık iç bir katılım için yer açıyor. Bir kürek kazarken ve yeryüzünü yerinden ederek, yeryüzüne şiddetli görünmesi gereken bir şekilde, kazma için bir iç alan ortaya çıkar. Bu şekilde, deneyim bizi açtığında, genellikle şiddetli hissediyor ve dürtü, doğal olarak, bu açılışı doldurmak, onu olduğu gibi yapmaktır. Ancak her deneyim, bir zamanlar havaya açılan bilgeliğini ortaya çıkaran bir derinlik kazıyor.
(Likewise, every disturbance, whether resolved or not, is making space for an inner engagement. As a shovel digs up and displaces earth, in a way that must seem violent to the earth, an interior space is revealed for the digging. In just this way, when experience opens us, it often feels violent and the urge, quite naturally, is to refill that opening, to make it the way it was. But every experience excavates a depth, which reveals its wisdom once opened to air.)
Yaşamdaki her rahatsızlık, çözülse de çözülmez, daha derin içsel katılımı kışkırtmak amacına hizmet eder. Tıpkı bir kürek dünyayı bozar, görünüşte şiddete neden olur, aynı zamanda yansıma ve anlayış için yeni bir alanı ortaya çıkarır. Bu deneyimlerimize paraleldir; Zorlu durumlardan geçtiğimizde, genellikle rahatsız edici hissediyor ve önceki rahatlık durumumuza geri dönme arzusunu istiyor.
Bununla birlikte, bu deneyimler bizi açarak büyüme ve içgörü sağlayabilir. Bu ayaklanmalar sırasında yaratılan duygusal boşlukları içgüdüsel olarak doldurmak istesek de, her meydan okuma, nefes alma ve keşfedilme fırsatı verildiğinde gelişebilecek daha derin bilgelik ortaya çıkarır.