{Maisie} Söyle bana, Dr. Dene, eğer hızlı bir şekilde iyi gelenler ile hızlı olmayanlar arasında fark yaratan bir şeyi isimlendirecek olsaydınız, ne olurdu? {Dr. Dene} ... Bence, kabul ilk önce gelmeli. Bazı insanlar olanları kabul etmez. 'Oh, eğer olmasaydım ...' ya da ... 'Keşke bilseydim ...' yaralanmaya neden olan noktada sıkışmışlardı .... Üç kat olduğunu söyleyebilirim: biri olanları kabul ediyor. Üçü bir resme sahip, daha iyi veya geliştirildiklerinde ne yapacaklarının bir indeasında. Sonra ortada, iki numara takip edilecek bir yoldur.
({Maisie} Tell me, Dr. Dene, if you were to name one thing that made the difference between those who get well quickly and those who don't, what would it be?{Dr. Dene} ...In my opinion, acceptance has to come first. Some people don't accept what has happened. They think, 'Oh, if only I hadn't...' or... 'If only I'd known...' They are stuck at the point that caused the injury....I would say that it's threefold: One is accepting what has happened. Three is having a picture, an indea of what they will do when they are better or improved. Then in the middle, number two is a path to follow.)
Maisie ve Dr. Dene arasındaki bir konuşmada, hastalıktan iyileşmeyi etkileyen kritik faktörleri araştırıyorlar. Dr. Dene, kabulün temel olduğunu belirtir; Durumlarını kabul etmek için mücadele eden bireyler, ilerlemelerini engelleyen pişmanlık ve 'ne olursa olsun' düşüncelerinde sıkışıp kalırlar. Bu ilk kabul, ilerlemek için gereklidir.
dr. Dene, iyileşmenin üç aşamalı bir süreç olduğunu açıklar. Önce kabul gelir, ardından net bir iyileştirme planının oluşturulması ve iyileşmenin nasıl görüneceğine dair bir vizyonun oluşturulması gelir. Bu yapılandırılmış yaklaşım, bireylerin iyileştirici yolculuklarında etkili bir şekilde gezinmelerine yardımcı olur ve geçmişte durmak yerine geleceğe odaklanmaya teşvik eder.