Mamaw, arka verandada bornozuna uzandı, Osmanlı'da ayaklar yukarı, kahve yudumladı ve post & kurye okudu. Bugün onun doğum günüydü! Seksen yıllık yaşam. . . Kim tahmin ederdi? Bugün güvende tembel olma hakkını kazandığını hissetti. Geçmişi onun arkasındaydı ve tam bir hayat yaşıyordu. En iyisinin de arkasında olduğunu düşünmekten hoşlanmadı, ama bunun doğru olabileceği gerçekçiydi. Yine de, çocuklarınızın büyüdüğünü, geliştiğini ve üremesini ve meşaleyi taşıyan başka bir nesile tanık olmak için yeterince uzun yaşamak bir nimetti. Çocuklarınızı, kocanızı, arkadaşlarınızı geride bırakmak için bir lanet olduğu için
(Mamaw lounged in her robe on the back porch, feet up on the ottoman, sipping coffee and reading the Post & Courier. Today was her birthday! Eighty years of living . . . Who'd have guessed it? She felt she'd earned the right to be decadently lazy today. Her past was behind her and she'd lived a full life. She didn't like to think her best was behind her as well, but she was realistic that this might be true. Still, it was a blessing to live long enough to see your children grow and prosper and procreate and to witness another generation carrying the torch. As it was a curse to outlive your children, your husband, your friends)
Mamaw, sundurmasında rahatlatıcı bir doğum gününün tadını çıkardı, kahvesi ve bir gazete ile anı çekti. Seksen yaşındayken, uzun yaşamına yansıdı ve geçmiş başarılarını göz önünde bulundurarak hak ettiği bir tembellik hissi hissetti. En iyi yıllarının tam olarak arkasında olmadığını ummasına rağmen, yaşlanma gerçekliğini ve uzun ömürlülüğün acı tatlı yönlerini kabul etti.
Sevdiklerinizden daha uzun süren zorluklara rağmen, Mamaw ailesinin nesiller boyunca büyümesine tanık olmada sevinç buldu. Bu kilometre taşı, hem nimetlerle hem de kalp ağrılarıyla dolu yaşadığı hayat için minnettarlığını getirdi. Çocuklarının geliştiğini ve mirasının çocukları aracılığıyla devamını görmenin zenginliğini takdir etti.