Erkekler, icat ettikleri mekanik çelişkilerin genişliğinden önce boyunda küçülmüş gibi görünüyordu. Michael Angelo, Da Vinci, Aretino, Cellini; İnsanların güçlü figürleri dünyaya bir daha hakim olur mu? Bugün her şey tıkanıklıktı, kalabalığın koşması; Erkekler karınca benzeri olmuştu. Belki de kalabalıkların kölelikte daha derin ve daha derin batması kaçınılmazdı. Hangi kazanırsa, yukarıdan zulüm veya aşağıdan spontan organizasyon, birey olamazdı. O
(Men seemed to have shrunk in stature before the vastness of the mechanical contrivances they had invented. Michael Angelo, da Vinci, Aretino, Cellini; would the strong figures of men ever so dominate the world again? Today everything was congestion, the scurrying of crowds; men had become ant-like. Perhaps it was inevitable that the crowds should sink deeper and deeper in slavery. Whichever won, tyranny from above, or spontaneous organization from below, there could be no individuals. He)
Yazar, modern dünyanın muazzam teknolojik icatları karşısında insanlığın azalan boyuna yansır. Michael Angelo ve Da Vinci gibi ünlü figürlere atıfta bulunuyor, bireysel erkeklerin güçlü özünün, insanların bir sürüde karıncalar gibi davrandığı çağdaş yaşamın ezici tıkanıklığı ve kaosunun ortasında geri dönüp dönmeyeceğini sorguluyor.
Bu toplumsal değişim, bireylerin baskıcı yapıların veya düzensiz kolektif hareketlerin egemen olduğu bir dünyada gezintikleri için bireylerin daha itaatkâr olmalarına neden olabilir. İster zulüm ister organik organizasyon olsun, sonuç, bireyselliğin nihayetinde kaybolabileceğini göstermektedir.