Metabolizma, bir yanma süreci, aktif bir fırındır. İşlev görmeyi bıraktığında hayat bitti. Cehennem hakkında yanlış olmalılar, dedi kendi kendine. Cehennem soğuktur; Oradaki her şey soğuk. Vücut ağırlık ve ısı anlamına gelir; Şimdi ağırlık, ıslattığım ve ısındığım bir kuvvettir, sıcağım kayıyor. Ve yeniden doğmadım, asla geri dönmeyecek. Bu evrenin kaderi. Yani en azından yalnız olmayacağım.
(Metabolism, he reflected, is a burning process, an active furnace. When it ceases to function, life is over. They must be wrong about hell, he said to himself. Hell is cold; everything there is cold. The body means weight and heat; now weight is a force which I am succumbing to, and heat, my heat, is slipping away. And, unless I become reborn, it will never return. This is the destiny of the universe. So at least I won't be alone.)
Bu yansımadaki karakter, metabolizmanın özünü düşünür ve onu yaşamı besleyen yanan bir fırına benzetir. Metabolizma durduğunda, hayat da durduğunda, geleneksel cehennem kavramına meydan okuyor. Bunun yerine, cehennemi soğuk bir yer olarak algılar, sıcaklık ve canlılıktan yoksun, onu yaşayan bir vücudun ısısı ve ağırlığı ile karşılaştırır.
Yerçekimine karşı mücadelesini ve canlılığının kaybını içselleştirerek, ruhunun yenilenmesi olmadan, ısısının sonsuza dek yok olacağını kabul eder. Çürümenin bu kabulü onu evrenin daha geniş kaderini düşünmeye yönlendirir ve kaçınılmaz değişime doğru bu yolculukta yalnız olmadığı gerçeğinde teselli bulur.