Alıntı, istikrarlı bir işin konforundan hoşlananlar ile başkaları tarafından bu çok ayrıcalıkları güvence altına almak için yapılan fedakarlıklar arasındaki bağlantıyı vurgular. İnsanların işçilerin katkılarını göz ardı etme eğilimini vurgular, genellikle emeklerini kabul ederken, kendileri rahat pozisyonlarda kalırlar. Bu kopukluk, bireylerin yaşam tarzlarını sürdürmeleri için zahmet edenlerin önemini düşürdükleri bir ayrımcılık biçimine yol açabilir.
Duygu, emeğe karşı toplumsal tutumların ve çeşitli endüstrileri destekleyen işçilerin daha geniş bir eleştirisini yansıtmaktadır. Yazar, birçok kişinin, böyle bir yaşam tarzına izin veren sıkı çalışmayı ve mücadeleleri kabul etmeden rahatlıklarının tadını çıkardığını belirtiyor. Bu fikir, kişisel rahatlık ve istikrar sağlamak için başkalarının kurbanlarına dikkat etmesi ve minnettar olması gerektiğini hatırlatır.