Geçmişlerimizden bilmemiz gereken her şeyi biliyor gibiydik. Hiçbir şey gizlenmedi ve hiçbir şey açık bir şekilde ortaya çıkmamış olsa da, hepsi biliniyordu. Suçluluk ve affetmede kendimizi saydık ve her zaman vardı. Güneşin kendisi bizi kıskandı.
(Of our pasts we seemed to know all we needed to know. Nothing was concealed, and though nothing was overtly revealed, all was known. In guilt and in forgiveness we counted ourselves equals, and always had. The sun himself envied us.)
Alıntı, insan duygularının ve ilişkilerinin karmaşıklıklarını derinlemesine anlıyor. Karakterler geçmişlerinin her detayını paylaşmasa da, birbirlerinin yaşamları hakkında konuşulmayan bir farkındalık olduğunu göstermektedir. Suçluluk ve affetmenin ortak deneyimlerinden doğan bu şeffaflık, tipik sosyal sınırları aşan bir bağlantı kurar.
Güneşin onları kıskandığının sözü şiirsel bir katman ekler, bu da bağlarının o kadar derin olduğunu ima eder, doğanın bile huşu içinde. Paylaşılan mücadelelerdeki eşitliklerinin, hem samimi hem de yansıtıcı derecede güçlü olan güçlü bir ilişkiye izin verdiğini, karşılıklı anlayışla oluşturulan kişisel bağlantıların güzelliğini ve derinliğini sergilediğini vurgular.