Diğer hayvanlar bölge veya yiyecek için savaşır; Ancak, benzersiz bir şekilde hayvan krallığında, insanlar 'inançları' için savaşırlar. Bunun nedeni, inançların insanlar arasında evrimsel önemi olan davranışa rehberlik etmesidir. Ancak davranışlarımızın bizi yok olmaya yol açabileceği bir zamanda, herhangi bir farkındalığımız olduğunu varsaymak için hiçbir neden görmüyorum. İnatçı, kendini yıkıcı konformistleriz. Türümüzün başka herhangi bir görüşü sadece kendini tebrik eden bir yanılsamadır.
(Other animals fight for territory or food; but, uniquely in the animal kingdom, human beings fight for their 'beliefs.' The reason is that beliefs guide behavior, which has evolutionary importance among human beings. But at a time when our behavior may well lead us to extinction, I see no reason to assume we have any awareness at all. We are stubborn, self-destructive conformists. Any other view of our species is just a self-congratulatory delusion.)
Alıntı, insanların sadece diğer hayvanlar gibi kaynaklardan ziyade inançlar üzerinde çatışmaya girdikleri insan davranışının benzersiz yönünü tartışır. İnançlar için savaşma eğilimi, insan evriminde çok önemli olan davranışları şekillendirdiği için önemli bir rol oynamaktadır. Diğer türlerden farklı olarak, insanlar ideolojiler tarafından yönlendirilir ve onları hayvan krallığına farklı kılar.
Ancak yazar Michael Crichton, insanlığın bu çatışmalardaki farkındalığının kötümser bir görüşünü ifade ediyor. İnanç kapasitemize rağmen, eylemlerimizin sonuçta çöküşümüze yol açabileceğini savunuyor. Crichton, insanları inatçı ve konformist olarak tanımlar, bu da türlerimiz hakkında herhangi bir olumlu öz algının sadece potansiyel kendini imha ettiği için kendinden aldatma olduğunu düşündürmektedir.