Ebeveynler çocuklarına zarar verir. Yardımcı olunamaz. Gömme cam gibi gençlik, işleyicilerinin baskılarını emer. Bazı ebeveynler lekelenir, diğerleri çatlar, birkaç çocukluğunu tamamen pürüzlü küçük parçalara ayırır, onarımın ötesinde.
(Parents damage their children. It cannot be helped. Youth, like pristine glass, absorb the prints of its handlers. Some parents smudge, others crack, a few shatter childhoods completely into jagged little pieces, beyond repair.)
Mitch Albom'un "Cennette Tanıştığınız Beş Kişi" kitabında yazar, ebeveynlerin çocuklarının yaşamları üzerindeki derin etkisini araştırıyor. Ebeveynlerin deneyimlerinin ve eylemlerinin gençliğe nasıl kalıcı iz bırakabileceğini ve onları her dokunuşu emen hassas camla nasıl karşılaştırabileceğini göstermektedir. Bu metafor, hem çocukların savunmasızlığını hem de ebeveynlerin geleceklerini şekillendirmede sorumluluğunu vurgular.
Albom, bazı ebeveynler yanlışlıkla küçük kusurlara neden olabilirken, diğerlerinin daha önemli hasar yaratabileceğini ve çocukları yaşam boyu yara izleri olan çocuklara bırakabileceğini kabul eder. Çocukluğun onarılamaz parçalara parçalanması kavramı, ebeveyn etkisinin yıkıcı etkilere sahip olabileceğini ve bir çocuğun gelişiminde beslenme ve dikkatli etkileşimlerin önemini vurgulayabileceğini düşündürmektedir.