Belki de deforme olmuş olduğu gibi, Dünya tanıdık kaldı, yapışacak. Ya da muhtemelen kireç olmayanlar toz çadırının sonunda kendini tüketeceğini hayal etti.
(Perhaps, deformed as it was, Earth remained familiar, to be clung to. Or possibly the non-emigrant imagined that the tent of dust would deplete itself finally.)
"Androidler Elektrikli Koyun Dergisi?" Philip K. Dick tarafından, kahraman, değiştirilmiş ve bozulmuş durumuna rağmen Dünya'ya bağlılık duyguları ile boğuşuyor. Bu aşinalık duygusu, hasar görmüş olsa da, kendisine bağlı kalanlar için hala önem taşıyan bir ev için özlem uyandırır. İnsanların gezegenleriyle olan kalıcı ilişki, değişen bir ortamda bile devam eden duygusal bağları vurgulayan merkezi bir temadır.
Alıntı, Dünya'dan ayrılmayanlar için, ıssızlığın sonunda değişeceği, belki de dünyanın gençleşebileceği bir gelecek öngördüğünü umuyor. Bu, insan esnekliği ve restorasyon olasılığına olan inanç hakkında daha derin bir yorum yansıtıyor ve zorluklara rağmen kişinin kökenlerine yapışması için doğuştan gelen arzuyu sergiliyor. Genel olarak, distopik bir manzaradaki tanıdık ve değişim arzusu arasındaki mücadeleyi kapsamaktadır.