Hayatın gizemine tanıklık etmek, tezahürlerinin herhangi birinde ölüm hakkında düşünmekten kaçınacak kadar etkileyiciydi: terk, kayıp, kaybolma. Hayır, ruhunun ve kalbinin istediği tek şey hayatı kutlamaktı.
(Witnessing the mystery of life was impressive enough to avoid thinking about death, in any of its manifestations: abandonment, loss, disappearance. No, the only thing his spirit and his heart wanted was to celebrate life.)
Anlatı, ölüm düşüncelerini gölgede bırakabilecek yaşam için derin takdiri araştırıyor. Karakterin ruhu, kayıp veya terk etme gibi temalar üzerinde durmak yerine varoluşu kutlamaya odaklanır. Bu zihniyet, hayatının belirsizlikleri karşısında sevinç ve bağlantının önemini vurgulayarak etrafındaki dünyayla canlı bir katılım sağlar.
Bu perspektif, bir canlılık duygusunu teşvik eden zengin bir deneyim gobleni yaratır. Hayatın güzelliğini kucaklayarak, karakter kendini şimdiki zamana daldırmayı seçer, yaşamı ve gizemlerini ölümün daha karanlık gerçekleri üzerindeki bir esnekliği teşvik eder.
.