Şu anda, bilim adamları Rönesans ressamları ile tamamen aynı pozisyonda, patronun istediği portreyi yapmak için görevlendirildi ve eğer akıllılarsa, çalışmalarının patronu ustaca düzleştirmelerini sağlayacaklar. Açıkça değil. Ustaca.
(Right now, scientists are in exactly the same position as Renaissance painters, commissioned to make the portrait the patron wants done, And if they are smart, they'll make sure their work subtly flatters the patron. Not overtly. Subtly.)
"Korku Durumu" kitabında Michael Crichton, çağdaş bilim adamları ve Rönesans ressamları arasında bir benzetme çiziyor. Her iki grubun da patronlarının beklentileriyle uyumlu çalışmalar yarattığını öne sürüyor. Bunun anlamı, sanatçılar gibi bilim adamlarının bazen bulgularını araştırmalarını finanse edenleri memnun etmek için ayarladıkları ve böylece çalışmalarının tasvirini etkilemeleridir.
Crichton bu dinamikte incelikin önemini vurgular. Bilim adamlarının, onlara açık bir şekilde panding yapmak yerine kullanıcılarının çıkarlarını hafifçe tamamlayan işler üretmeye çalışmaları gerektiğini tavsiye ediyor. Bu, bilimsel bütünlük ile finansman baskıları arasında bir gerilim olduğunu ve dış etkilerin bilimsel anlatıları nasıl şekillendirebileceğini vurgulayarak bir gerilim olduğunu göstermektedir.