Shirow Masamune'nin "Kabuktaki Hayalet - Tek Yalnız Kompleksi" nden alıntı, robotların, insanlardan farklı olarak gerçek duygular yaşamadığı fikrini yansıtıyor. Bunun yerine, gülümseme gibi davranışları, içsel bir arzudan ziyade programlamanın bir sonucudur. Bu ayrım, insan duygusal deneyimleri ve robotik işlevler arasındaki temel farkı vurgular.
Bu perspektif, bilincin doğası ve hem insanlarda hem de makinelerdeki duyguların özgünlüğü hakkında soruları gündeme getirmektedir. Teknoloji geliştikçe, insan benzeri davranışlar ve programlanmış yanıtlar arasındaki çizgiler giderek bulanıklaşarak kimlik, empati ve gerçekten canlı olmanın ne anlama geldiği hakkında daha derin tartışmalara neden olur.