Bilim o kadar çok güç elde etti ki pratik sınırları belirgin olmaya başlıyor. Büyük ölçüde bilim yoluyla, milyarlarca biz küçük bir dünyada yaşıyor, yoğun paketlenmiş ve iletişim kuruyoruz. Ancak bilim, o dünyayla ne yapacağına veya nasıl yaşayacağına karar vermemize yardımcı olamaz. Bilim bir nükleer reaktör yapabilir, ancak onu inşa etmememizi söyleyemez. Bilim pestisit yapabilir, ancak onu kullanmamamızı söyleyemez.
(Science has attained so much power that its practical limits begin to be apparent. Largely through science, billions of us live in one small world, densely packed and intercommunicating. But science cannot help us decide what to do with that world, or how to live. Science can make a nuclear reactor, but it cannot tell us not to build it. Science can make pesticide, but cannot tell us not to use it.)
Michael Crichton'un "Jurassic Parkı" nda yazar, bilimin muazzam gücünü ve ona eşlik eden sınırlamaları yansıtıyor. Bilimsel gelişmeler insanlığın bağlantılı bir küresel topluluk içinde gelişmesine izin verse de, ahlaki veya etik seçimleri dikte etmiyorlar. Bilim, nükleer reaktörler ve böcek ilaçları gibi dünyayı önemli ölçüde etkileyebilecek araçlar ve yetenekler sağlar, ancak bu araçları nasıl sorumlu kullanmamız gerektiğini belirlemek için rehberlikten yoksundur.
Bilime yönelik bu eleştirel bakış açısı, karar verme sorumluluğunun bilimsel yöntemlerin kendisinden ziyade insanlığa yattığını göstermektedir. Bilimin yaratabileceğinin sınırlarını yenilemeye ve zorlamaya devam ettikçe, seçimlerimizdeki etik düşüncelerin gerekliliği giderek daha önemli hale geliyor. Crichton, büyük güçle büyük bir sorumluluk getirdiğini ve okuyucuları bilimsel gelişmelerinin sonuçları üzerinde düşünmeye çağırdığını vurguluyor.