Joseph Scriven, özellikle nişanlısının trajik boğulmasını takiben, derin kişisel kayıplara yanıt olarak sevgili ilahi "İsa'da ne arkadaşımız var" ilahisini oluşturdu. Bu olay sadece hayatında önemli bir anı işaret etmekle kalmadı, aynı zamanda üzüntü karşısında inanç ve teselli temaları için birçok kişiyle yankılanan bir parçaya ilham verdi.
Benzer şekilde, George Matheson'un ilahisi "O Wilt O Let Git gitmeme Love", yaklaşmakta olan körlüğü nedeniyle nişanlısından reddetme ile karşılaştığı için kendi gönül yarasından çıktı. Deneyimlerinin duygusal ağırlığı, değişmez sevgi ve bağlılığı ifade eden, hayatın zorlukları sırasında rahatlık sağlama gücünü vurgulayan bir ilahinin yaratılmasını körükledi.