Cidden, silaha ihtiyacım yok. Kolayca rahatsız oluyorum. Evimde davet ettiğim insanları vururdum.
(Seriously, I don't need a gun. I'm easily annoyed. I would shoot people in my house that I invited over.)
"Evet, dedim", Wanda Sykes mizahi bir şekilde mizacına yansır, bir silahın onun için gereksiz olduğunu iddia eder, çünkü kolayca hayal kırıklığına uğrayabilir. Esprili yorumu, aslında evine davet ettiği konuklara karşı şiddete başvurabileceği durumun saçmalığını vurgular ve öfke ve sosyal etkileşimler konusundaki komedi bakış açısını sergiler. Sykes, bu abartı rahatlık hakkındaki düşüncelerini hafif yürekli bir şekilde iletmek için kullanır.
Bu yorum, sosyal durumlarda agresif bir şekilde tepki verme dürtüsünde bir hiciv görevi görür ve mizahının öz farkındalıktan nasıl kaynaklandığını vurgular. Sykes, bu duyguyu dile getirerek, okuyucuları öfkenin etkilerini ve tahriş ışığında soğukkanlılığı korumanın önemini, ciddi bir konuyu insan duyguları ve davranışları hakkında yanaktaki bir dil tartışmasına dönüştürmeye davet ediyor.