Bu alıntı, toplumun kahramanları dış görünüşlerine göre putlaştırma eğilimi hakkında derin bir gözlemi yansıtıyor. İnsanlar genellikle en iyi olduklarında bu rakamlara hayran kalırlar, cilalı ve bozulmamış bir görüntü sunarlar. Bu yüzeysel takdir, bu kahramanların görev alanlarında katlandıkları fedakarlıklara ve mücadelelere bakmaktadır.

Yazar, bu seçici hayranlığın ironisini vurgular, çünkü toplumun, sahip oldukları gerçek acı ve yaraları kabul etmek yerine kahramanları mükemmel bir durumda tanımayı tercih edebileceğini ima eder. Genellikle görünmeyen zorlukları ve kişisel fedakarlıkları içeren kahramanlığın gerçek maliyetini anlamanın ve takdir etmenin önemine dikkat çekiyor.