Bir süre konuşmaya çalışmayı bırakır, çünkü bir babanın yalnız gökyüzünde bir yıldızı değiştirebilecek kayıp bir çocuk hakkında söyleyecek bir şey yoktur.
(She stops trying to talk for a while, since there is nothing to say about a lost child that can change one star in a father's lonely sky.)
Alıntı, bir çocuğu kaybetmenin derin duygusal ağırlığını ve böyle kedere eşlik eden çaresizliği yansıtır. Bu kadar derin bir kayıp karşısında, kelimelerin yetersiz hale geldiğini ve ebeveynin yaşadığı acıyı gerçekten ifade etmenin yetersiz olduğunu gösterir. “Yalnız gökyüzü” nin görüntüleri, konuşma veya güvence ile hafifletilemeyen bir tecrit ve üzüntü duygusu uyandırır.
Bu duygu, bireylerin trajedi ile başa çıkmaya çalışırken karşılaştıkları mücadelenin altını çiziyor. Bazen sessizliğin, keder karmaşıklığını ve umutsuzluk anlarında anlayış için derin özlemini gösteren sunulabilecek kelimelerden daha dokunaklı olduğunu vurgular. Bu şekilde, anlatı, etkilenenlerin hayatlarında bıraktığı kaybın özünü ve derin boşluğu yakalar.