Yazar, Afrika'da kalıcı acı çekmeye yansıyor ve adaletsizliklerin varoluştan yasa konulması isteğini dile getiriyor. Ancak, böyle bir temel adaletsizliğin insan varlığının kalıcı bir yönü gibi göründüğünü kabul ediyor. Bu eşitsizliklerle mücadele etme çabalarına rağmen, toplumun karşılaşması gereken korkunç bir gerçekliği vurgulayarak yerleşmiş kalırlar.
Bu mücadelenin ortasında, yazar, geçici yaşamları boyunca zorluklara dayanan yoksulların durumunu düşünüyor. Adaleti veya daha iyi bir fırsat beklerken yoksulluk içinde yaşayanları rahatlatmak için söylenebilecek veya yapılabileceği konusunda endişeleri gündeme getirerek, durumlarının aciliyetini ve acı çekmenin ötesinde yaşamı deneyimlemek zorunda oldukları sınırlı süreyi vurgular.