Bir özürün en iyisi olduğu zamanlar vardı, diye düşündü, bir kişinin gerçekten özür dileyecek hiçbir şeyi olmadığında bile. Sadece insanlar daha sonra değil, daha erken üzgünüm derse, MMA Ramotswe inanıyordu, çok fazla uyumsuzluk ve mutsuzluktan kaçınılabilir. Ama insanlar böyle değildi. Çoğu zaman gurur özür dilemesinde duruyordu ve sonra birisi üzgün demeye hazır olduğunda, zaten çok geç kaldı.
(There were times when an apology was best, she thought, even when one really had nothing to apologise for. If only people would say sorry sooner rather than later, Mma Ramotswe believed, much discord and unhappiness could be avoided. But that was not the way people were. So often pride stood in the way of apology, and then, when somebody was ready to say sorry, it was already too late.)
MMA Ramotswe, özür dilemenin değerini yansıtır, bazen basit bir "üzgünüm" nin, bir kişi pişmanlıklarında haksız hissettiğinde bile daha fazla uyumsuzluğu önleyebileceğini düşündürür. Erken özür dilemenin, özellikle de gururun açık iletişimi engellediği bir toplumda, insanlar arasındaki yanlış anlamaları ve mutsuzluğu önlemeye yardımcı olabileceğine inanıyor. Pişmanlığı ifade etmeye meyilli olduklarında, genellikle çok geç ve uzlaşma fırsatı geçebilir ve kalıcı bir uyumsuzluk duygusu bırakmış olabilir.