Stephen, anıları ile hayat paketlerini izledi ve gitmeyi ve yere kusmayı seviyor. Ölümün hiçbir anlamı yoktu, ama yine de devam etti ve yeni sonsuzlukta hala korku vardı.
(Stephen watched the packets of lives with their memories and loves go spinning and vomiting into the ground. Death had no meaning, but still the numbers of them went on and on and in that new infinity there was still horror.)
Sebastian Faulks tarafından "Birdsong" da, Stephen karakteri, kaotik ölümün ardından gözlemliyor, anılar ve duygularla dolu hayatların kalıntılarına tanıklık ediyor. Bu çarpıcı görüntüler, kaybın ezici doğasını ve ölümün fiziksel tezahürünü yakalar ve onu hem acımasız bir gerçeklik hem de acımasız bir döngü olarak tasvir eder.
Ölümün kayıtsız doğasına rağmen, kaybedilen yaşam hacmi, kalıcı bir korku izlenimi bırakır. Anlatı, ölümün içsel bir anlamı olmasa da, geçenlerin akılda kalıcı varlığının yankılanmaya devam ettiğini, derin bir keder duygusunu ve mortalitenin yaşam üzerindeki sürekli etkisini vurguladığını vurgular.