Bu yüzden iyi bir okuyucu, ilham alan bir paragrafı bile alkışlamak için uygun bir cümleyi neşelendirmez veya duraklatmaz. Analitik düşünce bunun için çok meşgul ve çok müstakil.
(That is why a good reader does not cheer an apt sentence or pause to applaud even an inspired paragraph. Analytic thought is too busy for that, and too detached.)
Neil Postman'ın "kendimizi ölümle eğlendiren", yetkin bir okuyucunun bireysel cümlelere veya paragraflara karşı duygusal tepkilerden ziyade analize odaklanarak metinle derinden etkileşime girdiğini savunuyor. Bu, sadece konuşma veya ilhamın takdir edilmesi konusunda anlayış ve eleştirel düşünceye öncelik veren bir zihin durumunu yansıtır.
Postman, analitik düşünceye dalmış bir okuyucunun, nesirin güzelliğinden rahatsız olmak yerine, içeriğin anlam ve sonuçlarına bağlı kaldığını, emniyete bağlı kaldığını ima ediyor. Bu, okuma alışkanlıklarındaki bir değişimi ve eğlence değerlerinden giderek daha fazla etkilenen bir toplumda söylemle katılım gösteriyor.