Alexander McCall Smith'in "İtalyan Buldozer" den alıntı, bir sanatçının esnekliğinin ve iç sevincinin özünü yakalar. Bir sanatçının yerine getirilmesinin, dış validasyondan veya tanımadan değil, kendi anlayışlarından ve takdirlerinden geldiğini vurgular. Dünyanın nasıl tepki verebileceğine bakılmaksızın, yaratıcı sanatlarının değerli ve anlamlı olduğu bilgisinde teselli bulur. Bu iç memnuniyet, sanatçıların başkalarından kayıtsızlığa veya eleştirilere dayanmalarını sağlar.

Bu perspektif, kişinin yaratıcı çabalarında öz-değer ve inancın önemini vurgular. Sanatçının mutluluğu, yeteneklerinin ve yaratılışın içsel ödüllerinin kendi kendini kabul etmesine dayanır. Bu duygu, gerçek yerine getirmenin içeriden geldiği fikrini güçlendirir ve sanatçıların sıkıntı veya ihmal karşısında bile gelişmesine izin verir. Özünde, sanatçının yolculuğu, işlerinin kalitesinin dünyevi kayıtsızlığa karşı bir kalkan görevi gördüğü kişisel memnuniyetten biridir.