O gece, gün ile yorgun olmama rağmen, tekrar çatıya götürdüm .... parmak uçlarım hafifçe ahşap rayda dinlendi. Yıldızların birbirine eşit olup olmadığını bilemedim, ama eğer olsaydı, o zaman loş olanlar çok uzak ve daha uzakta olmalı ve bu ulaşımlara doğru ruhumu fırlattım.
(That night, though I was weary with the day, I took to the roof again.... My fingertips rested lightly on the wooden rail. I could not know if stars were equal to each other, but if they were, then the dim ones must be far and farther away, and toward those reaches I hurled my soul.)
Sena Jeter Naslund'un "Ahab'ın karısı veya Yıldız Gazer" ında, kahraman, gece gökyüzünün güzelliği ve gizemini yansıtıyor. O günden yorgun hissetmesine rağmen, yıldızların arasında teselli arayarak çatıya yükselir. Ahşap demiryolu üzerindeki hassas dokunuşu, her yıldızın önem taşıdığı sonsuz evrenle olan bağlantısını sembolize eder. Eşitliği daha parlak olanlarla paylaşıp paylaşmadıklarını düşünerek loş yıldızların mesafesini düşünüyor.
Bu an, ruhunu metaforik olarak ötesindeki genişliğe doğru attığı için kendi özlem ve istekleri için bir metafor haline gelir. Anlama arayışını ve kozmosla daha derin bir bağlantıyı yakalar, en içteki arzularını ve yaşamın sahip olduğu geniş olasılıkları ortaya çıkarır. Naslund, bu görüntülerle, kahramanın yansıma ve umut yolculuğunu güzel bir şekilde gösteriyor.