William S. Burrough'un "Junky" deki alıntısı, görünüşte kayıtsız bir evrende varoluşsal bir umutsuzluk ve iletişim monotonluk duygusunu yakalar. Konuşmalar ruhsuz olarak tasvir edilir, zarların tıkanmasına benzer, rastgelelik ve anlam eksikliği olduğunu gösterir. Kozmik saçmalıkların ortasında parçalanan insanların görüntüleri, daha derin ilişkilerden derin bir bağlantıyı yansıtır ve herhangi bir önemli bağlantı olmadan deneyimin keskin bir şekilde yan yana gelmesini vurgular.

Bu tasvir, her şeyin yüzey görünümüne sıyrıldığı, derinlik veya önemi olmayan kasvetli bir dünya görüşü iletir. Yazarın bir dizi rastgele olay olarak yaşamı tasviri, anlamın zor olduğu ve insan etkileşimlerinin zenginliklerini kaybettiği ve ölmekte olan bir evrende genel bir kaos ve boşluk duygusuna yol açtığı fikrini güçlendirir.