Alıntı, kurumsal çiftçilerin sorumluluklarından kopukluğunu vurgular ve onları hayvanlarının refahından daha büyük iş endişelerine daha fazla dalmış figürler olarak tasvir eder. Bu müfreze, hayvanlarının yaşamlarına ve refahlarına kişisel bir yatırımdan yoksun olduklarını ve onlara ihtiyaçları olan canlı varlıklardan ziyade sadece emtia olarak muamele ettiklerini gösteriyor.

İşe alınan elin benzetmesi, gerçekten umursamadıkları şeyi korumak için doğal motivasyondan yoksun oldukları için, bu tür tehlikeyi vurgular. Bu, modern tarım uygulamalarında hayvanların tedavisi hakkında etik sorular doğurur ve hayvancılık yönetiminde daha fazla şefkat ve sorumluluk çağrısı yapar.