Gördüğüm çocuklar tembel. Kimse çalışmak istemiyor. Fizik öğretiyorum. Ustalaşmak yıllar alır. Ama tüm çocuklar Charlie Sheen gibi giyinmek ve yirmi sekiz olmadan önce bir milyon dolar yapmak istiyorlar. Bu tür parayı kazanmanın tek yolu hukuk, yatırım bankacılığı, Wall Street. Oyunun kağıt kar olduğu yerler, hiçbir şey için bir şey. Ama bu günlerde çocuklar bunu yapmak istiyor.
(The kids I see are lazy. Nobody wants to work. I teach physics. It takes years to master. But all the kids want to dress like Charlie Sheen and make a million dollars before they're twenty-eight. The only way you can make that kind of money is in law, investment banking, Wall Street. Places where the game is paper profits, something for nothing. But that's what the kids want to do, these days.)
Konuşmacı, mevcut nesil öğrencilerle ilgili hayal kırıklığını ifade ederek onları tembel ve motive olmayan olarak algılıyor. Fiziği öğretir ve böyle karmaşık bir konuya hakim olmanın yıllarca özveri ve sıkı çalışma gerektirdiğini vurgular. Bununla birlikte, birçok öğrencinin bilgi veya anlamlı bir kariyer peşinde koşmaktan daha hızlı finansal başarı ile ilgilendiğini gözlemler.
Eğitmen, gençlerin Charlie Sheen gibi figürlerden etkilendiğini düşündüren yüzeysel zenginlik ve şöhretin cazibesini vurgular. Genellikle yüksek kazançlarla ilişkili olan ancak gerçek bir tatmin olmadığı hukuk veya yatırım bankacılığı gibi yüksek bahisli alanlarda kariyer arzu ediyor gibi görünüyorlar. Bu eğilim, geleneksel sıkı çalışma ve entelektüel başarı yollarına göre hızlı finansal kazancı öncelik veren başarıya karşı daha geniş bir toplumsal tutumu yansıtır.