Hayattaki tek makul hedef, mutluluk denilen bir şeyin toplam ömür boyu deneyimini en üst düzeye çıkarmaktır. Kulağa bencil gelebilir, ama değil. Sadece bir sosyopat veya bir münzevi, aşırı bencillik yoluyla mutluluğu bulabilir. Normal bir insanın hayatın tadını çıkarmak için başkalarına iyi davranması gerekir.
(The only reasonable goal in life is maximizing your total lifetime experience of something called happiness. That might sound selfish, but it's not. Only a sociopath or a hermit can find happiness through extreme selfishness. A normal person needs to treat others well in order to enjoy life.)
"Neredeyse her şeyde nasıl başarısız olunur ve hala büyük kazanılır" kitabında Scott Adams, hayattaki birincil amacın genel mutluluğumuzu en üst düzeye çıkarmak gerektiğini iddia ediyor. Bu perspektif, mutluluğun peşinde koşmanın gerekli olduğunu vurgulamaktadır, ancak başkalarının pahasına olmamalıdır. Sadece bencil eylemlerden elde edilen mutluluk, genellikle izolasyon ve memnuniyetsizliğe yol açtığı için sürdürülebilir değildir.
Adams, sosyal bağlantıların önemini ve başkalarının doyurucu bir yaşamın temel bileşenleri olarak olumlu muamelesini vurgular. Gerçek mutluluk, ilişkilerimiz ve etkileşimlerimizle iç içe, başkalarına bakarak ve yaşamlarına olumlu katkıda bulunarak kendi mutluluğumuzu da artırdığımızı öne sürüyor.
