Çiçek için olmanın acısı, çiçek açmasının her adımında tamamen açıktır. Bazı nihai varış noktalarına kıyasla nerede olduğumuzu değerlendirerek kendimize büyük bir kötülük yapıyoruz. Bu, bir şey olmayı arzulamanın acılarından biridir: İçinde bulunduğumuz gelişme aşaması her zaman çabaladığımız şeyin hayali manzarasına karşı görülür. Öyleyse, tüm zamana daha yakın olsa da, asla yeterince yeterli değiliz.
(The Pain of Becoming For the flower, it is fully open at each step of its blossoming. We do ourselves a great disservice by judging where we are in comparison to some final destination. This is one of the pains of aspiring to become something: the stage of development we are in is always seen against the imagined landscape of what we are striving for. So where we are-though closer all the time-is never quite enough.)
Kişisel gelişim yolculuğu genellikle mevcut durumumuzu idealize edilmiş bir uç nokta ile karşılaştırmayı içerir, bu da yetersizlik duygularına yol açabilir. Tıpkı her aşamada tamamen çiçek açan bir çiçek gibi, nerede olmamız gerektiğini düşündüğümüzü düzeltmek yerine ilerlememizi tanımalı ve takdir etmeliyiz. Bu zihniyet, şimdiki benliklerimizi kucaklama yeteneğimizi engelleyebilir.
Daha büyük bir şey olmayı arzulamanın acısı, hayal edilen bir geleceğe karşı sık sık ölçtüğümüz için bizi ezebilir. "Uyanış Kitabı" nda Mark Nepo, ulaşılamaz bir standartla karşılaştırmadan gelişimimizin güzelliğine odaklanmamız gerektiğini öne sürüyor. Perspektifteki bu değişim, yolculuğun kendisini takdir etmemizi ve yol boyunca yaptığımız ilerlemeyi kabul etmemizi sağlar.