İnsanlar arabalarında meşguldü, radyoyu dinlediler, bu yüzden gülümseyecek kimse yoktu, bu yüzden sevgimi trafik ışıklarına gönderdim. Hiç kimse onları takdir etmiyor, gün boyu, kırmızı ve sarı ve yeşile dönmek için çok çalışıyor, birbirimize çarpmadığımızdan emin olmak için bizimle tam zamanında. Eğer hayatta oldukları küçük bir şans, en küçük şans bile olsaydı, bahse girerim, onlara özel olduklarını söyleyen ilk kişi oldum. Özelsin, arabamda yüksek sesle dedim, ama duyamadıkları takdirde penceremi açtım. "Sen özelsin," dedim, gece havasına. Ve bunun gibi yeşil bir ışık.
(The people were all busy in their cars, listening to the radio, so there was no one to smile at, so I just sent my love to the traffic lights. No one ever appreciates them, all day long, working so hard to turn red and yellow and green, right in time with us to make sure we don't crash into each other. If there was any tiny chance, even the tiniest chance, that they happened to be alive, I bet I was the first person ever to tell them they were special. You are special, I said out loud in my car, but in case they couldn't hear, I cracked my window open. "You are special," I said, to the night air.And just like that, a green light.)
Anlatıcı, trafikte sıkışıp kalırken bir yalnızlık anını yansıtır ve radyolarında emilen, arabalarındaki insanların izolasyonunu not eder. Bağlantısı kesilmiş olarak, araçların akışını yorulmadan yöneten trafik ışıklarına sevgiyi genişletmeye mizahi bir şekilde karar verirler. Anlatıcı, ışıkları takdir edilmemiş işçi olarak hayal eder, kazaların önlenmesinde ve düzeni korumada hayati bir rol oynar. Bu tuhaf kavram onları duyulabilir bir şekilde ışıkların özel olduğunu ve günlük işe gidip gelmedeki önemlerini kabul etmesine yol açar.
Bu tanıma eylemi, çevre ile oynak bir etkileşime dönüşür ve sıradan koşullarda bile bir bağlantı duygusu olduğunu düşündürmektedir. Anlatıcı trafik ışıklarıyla konuşurken ve mesajlarının gece havasına ulaşmasını sağlamak için pencereyi açarken, yeşil bir ışık görünür. Bu tuhaf sonuç, aksi takdirde rutin bir durumda bir sevinç ve pozitiflik anını göstermektedir, bu da yaşamın en basit yönlerini bile kabul etmenin ve canlandırmanın önemini vurgulamaktadır.
