Yazar, mizahın değişen manzarasını ve talihsizlik ile ilişkisini yansıtır. Mizahın çoğunun başkalarının talihsiz deneyimlerinden kaynaklandığına inanıyor, ancak çağdaş toplumsal normlar bu tür konular hakkında şaka yapmayı giderek zorlaştırdı. Bu değişim, başkalarının duygularını korumak için kendilerini üstlenen bireylere atfedilir, herkesin rahatsız edebilecekleri bir şeyleri olduğu bir ortam yaratır.

Bu manzara hissediyor, komedi konuları keşfetmek için gereken açıklığı azalttığı için kahkaha potansiyelini boğuyor. Bugün mevcut olan duyarlılıkların bolluğunun, hafif yüreklilik için çok az alan bıraktığını ve nihayetinde toplumda mizahın geleneksel rolüne meydan okuduğunu öne sürüyor. Özünde, komedi yoluyla sevinç arayışı, mizahın özünü gölgede bırakabilen hassasiyet üzerine bir hiper odak tarafından engellenmiş gibi görünür.