Yağmur, uçağın dış kısmında hipnotik olarak pıhtılaşıyordu.
(The rain was pattering hypnotically on the plane's exterior.)
Joseph Finder tarafından "yok oldu" da, ambiyans, uçağın dışına yumuşak bir şekilde vuran yağmurun yatıştırıcı sesi tarafından ayarlanır. Bu detay, okuyucuların sert havalarda havada harcanan anlara eşlik eden huzur ve izolasyonu hissetmelerine olanak tanıyan canlı bir duyusal deneyim yaratır. Yağmurun ritmi, ortaya çıkan arsada gezinirken karakterler içinde bir tefekkür ve içgözlem duygusu uyandırabilir.
Finder'ın bu örnekte tanımlayıcı dil kullanımı, okuyucuyu atmosfere daldırmaya hizmet ederek duygusal gerginliği artırırken, aynı zamanda hikayenin ortaya çıktığı sakin bir zemin oluşturur. Yağmurun bu hipnotik kalitesi, hızlı tempolu bir anlatıda anlık bir duraklamayı sembolize edebilir ve heyecan verici bir anlatının ortasında karakterlerin koşulları ve kararları üzerinde düşünmeyi davet edebilir.