Televizyon reklamı, işletmeyi değerli ürünler yapmaktan ve tüketicileri değerli hissettirmekten uzaklaştırdı, bu da iş işinin artık sahte terapi haline geldiği anlamına geliyor. Tüketici, psiko-dramalar tarafından sağlanan bir hastadır.
(The television commercial has oriented business away from making products of value and toward making consumers feel valuable, which means that the business of business has now become pseudo-therapy. The consumer is a patient assured by psycho-dramas.)
Neil Postman, "Kendimizi Ölüm'e Eğleniyor" adlı kitabında televizyon reklamlarının işletmelerin odağını anlamlı ürünler yaratmaktan tüketicileri önemli hissettirmeye kadar kaydırdığını savunuyor. Bu değişiklik, şirketlerin tekliflerinin içsel değeri üzerinde duygusal çekiciliğe ve tüketici memnuniyetine öncelik verdiğini göstermektedir.
Postman, bu yeni iş yaklaşımını, tüketicilere güvence vermek için tasarlanmış dramatik anlatılarda hastalar gibi muamele gördükleri sahte terapiye benziyor. Sonuç olarak, ticaret manzarası, gerçek ürün değeri ve faydası için bir platformdan ziyade duygusal manipülasyon için bir aşamaya dönüştü.