Dua çalışması, en az dua etmeyi hissettiğimizde, ne dünyayı ya da kendimizi şişirmek ya da söndürmek değil, yaşamın güçlü akımlarıyla olan bağlantımızı geri yüklemektir.
(the work of prayer, when we feel least like praying, is neither to inflate or deflate the world or ourselves, but to restore our connection to the powerful currents of life.)
"Uyanış Kitabı" nda Mark Nepo, özellikle kendisine katılma konusunda kopuk veya isteksiz hissettiğimiz anlarda duanın önemini vurgular. Duanın gerçek amacının koşullarımızı değiştirmek veya ruhlarımızı yapay olarak arttırmakla ilgili olmadığını öne sürüyor. Bunun yerine, bizi çevreleyen yaşamın derin enerjisi ile yeniden bağlantı kurmak için bir araç olarak hizmet eder. Bu perspektif, bireyleri duayı işlemsel veya kendi kendine odaklanmış bir faaliyetten ziyade dünyayla hizalayan onarıcı bir uygulama olarak görmeye teşvik eder.
Nepo'nun mesajı, en karanlık zamanlarımızda bile, dua eyleminin daha derin varoluş akımlarından yararlanmamıza yardımcı olabileceğini vurgular. Dua, yaşamla olan bağlantımızı geri kazanarak, daha geniş evrendeki yerimizi yeniden teyit ederek iç durumumuzu dönüştürür. Bu içgörü, maneviyata daha otantik ve alçakgönüllü bir yaklaşıma ilham verir ve bağlantı aramanın duygularımızda veya koşullarımızdaki herhangi bir yüzeysel değişimden daha değerli olduğunu hatırlatır.