Bununla birlikte, zamanlar var ve bu onlardan biri, doğru olmak bile yanlış hissediyor. Örneğin, yağmurun zehir ve cinsiyetin ölüm olduğu öğretilen bir nesil hakkında ne diyorsunuz? Eğer sevişmek ölümcül olabilirse ve herhangi bir yaz öğleden sonra serin bir bahar esintisi, kristal mavi bir gölü gözlerinizin hemen önünde siyah zehir birikintisine dönüştürebilirse, TV ve acımasız mastürbasyon dışında çok fazla kalmaz. Bu garip bir dünya. Bazı insanlar zenginleşir, diğerleri bok ve ölür.
(There are times, however, and this is one of them, when even being right feels wrong. What do you say, for instance, about a generation that has been taught that rain is poison and sex is death? If making love might be fatal and if a cool spring breeze on any summer afternoon can turn a crystal blue lake into a puddle of black poison right in front of your eyes, there is not much left except TV and relentless masturbation. It's a strange world. Some people get rich and others eat shit and die.)
Hunter S. Thompson'un "domuz nesli" nde, korku ve yanlış bilgilendirme ile boğuşan bir neslin rahatsız edici gerçeklerini yansıtıyor. Yağmur ve sevgi gibi doğal deneyimleri toksisite ve tehlike ile eşitleyen bir toplumda doğru hissetmenin paradoksunu vurgular. Bu çarpık algı, bireylerin kayıp hissettiğini, televizyon ve sürekli kendini şımartma gibi yüzeysel dikkat dağıtıcı unsurlarda teselli aramasını sağlıyor.
Thompson, servetin keyfi olduğu ve acıların yaygın olduğu bir dünyayı gösteren dönemin hayal kırıklığına uğramasını yakalar. Canlı bir yaz gününün umutsuzluğa dönüşen görüntüleri, insanların zihninde aşılanan derin olumsuzluğu sembolize eder. Nihayetinde, gerçek bağlantıların ve sevinçlerin yaygın kaygı ve boşluk duygusu ile gölgede bırakıldığı varoluşsal krizlere istifa eden bir kültürü eleştiriyor.