{...} Her zaman insan zihninin, özellikle geceleri, gölgeler dünyasında, anlayamayacağı ve her birimizin bazılarında olduğunda bu tür kavramları eğlendirmeye hazır olan bir parçası vardı. tek başına duyu.
({...}there was always a part of the human mind that was prepared to entertain such notions, particularly at night, in the world of shadows, when there were sounds that one could not understand and when each one of us was in some sense alone.)
Alıntı, insanların özellikle gece boyunca gizemli ve fantastik fikirleri düşünme eğilimi olduğunu gösteriyor. Karanlıkta, tanıdık olmayan sesler ortaya çıktığında, zihnin bilinmeyen alanına girmesi daha kolay hale gelir. Bu, kendimizi belirsiz durumlarda bulduğumuzda sıklıkla ortaya çıkan evrensel bir yalnızlık ve merak deneyimini yansıtır.
Bu kavram, anlayışımızın ötesinde olan şeyle zamansız büyüyü vurgular. Düşüncelerimiz ürkütücü ve açıklanamayanlara doğru sürüklenebilir, insan doğasının tecrit anlarında gelişen psikolojik bir yönünü vurgulayabilir. Hem kelimenin tam anlamıyla hem de mecazi olarak, daha derin tefekkür ve hayal gücünü davet ederek geceyi bu tür yansımalar için verimli bir zemin haline getirerek daha derin ve hayal gücünü davet ediyor.