Onu ormanın dibinde tekrar yakaladılar ve dişleri ve pençeleriyle savaştı ama daha büyük, daha güçlüydüler ve onu her zaman ve her zaman olduğu gibi geri taşıdılar çünkü artık özgürlük yoktu. Şimdi duvarların ve odaların bir yaratıkıydı ve ona verdikleri yiyeceklere bir köle idi.
(They caught him again, at the foot of the woods, and he fought them with his teeth and his claws but they were bigger, stronger, and they carried him back as they always had and always would because there was no freedom, not anymore. Now he was a creature of the walls and the rooms and a slave to the food they gave him.)
Bu alıntıdaki karakter, özgürlük için umutsuz bir mücadele sergileyerek esarete karşı mücadele ediyor. Doğal içgüdülerini kullanarak şiddetli direnişine rağmen, daha büyük, daha güçlü esirler tarafından boğulmuş. Bu, hapsedilmesine geri götürüldüğü için, durumunun korkunç gerçekliğini vurguladığı çaresizliğini gösterir.
Nihayetinde, kahraman kendisini yapay duvarların ve önceden belirlenmiş rutinlerin sınırlarında sıkışmış bulur. Giderek hayatını kontrol eden, özerkliğini ve kimliğini kaybedenlere giderek bağımlı hale geliyor. Bu güçlü tasvir, özgürlük kaybını ve sadece hayatta kalmaya indirgenmenin acısını vurgular.