Hareketsiz oturanlara olan budur. Hiçbir şey yapmayan insanlar hayatta hiçbir şey mobilya üzerinde yaşamıyordu Mobilya içinde hiçbir şey yapmayan hiçbir şey yapmayan hiçbir şey izlemedi. Kendilerine battıklarında ve varoluştan kaybolduklarında acıklı bokun kara deliklerine dönüşen hiçliğin süpernovaları oldular. Böyle insanlar kaçırılmamış bile.
(This is what happens to those who sit still. People who did nothing ended up with nothing lives lived on nothing furniture inside a nothing space doing nothing watching nothing being nothing. They became supernovas of nothingness that turned into black holes of pathetic shit as they sank in on themselves and disappeared from existance. People like that were not even missed.)
Alıntı, hareketsizlik ve gönül rahatlığının sert bir eleştirisini yansıtıyor. Hayatta harekete geçmeyenlerin nihayetinde değerli bir şey elde etmediklerini ve içi boş bir varoluşa yol açtığını göstermektedir. Bu tür bireyler, özlerini tüketen ve dünyaya anlamlı katkılar yapmalarını engelleyen bir amaç ve hırs eksikliği ile çevrili boşlukta yaşadıkları olarak tasvir edilir.
Dahası, süpernovaların kara deliklere dönüşen görüntüleri, sürüş veya tutku olmadan yaşanan bir yaşamın yıkıcı doğasını göstermektedir. Sonunda, bu insanların çevrelerinde önemli bir iz bırakamadıkları fark edilmeden kaybolduklarını gösteriyor. Yazarın tasviri, hedefleri takip etmenin ve yaşamın canlılığını kucaklamanın önemini uyarmak için bir uyarıcı olarak hizmet eder.