Ağaçtan ağacın, ağaçların ağacının ağaç arasında ağaç taştan taş, taş aralarında taş, sonsuza dek taş altında. O yüksek sesle, bu zahmetli olanların her birinin çiş beeseech'i duyun! Saat saatinde uyku ver, o yüksek sesle! Soğuk almazlar. Hiçbir mermer yapmadıklarını. Madhowiatrees gomeet olmayacaklar. Yüksek sesle, yığın sefilleri üzerimizde henüz sanatlarımızı kahkaha alçakla iç içe!
(Till tree from tree, tree among trees tree over tree become stone to stone, stone between stones, stone under stone for ever. O Loud, hear the wee beseech of thees of each of these thy unlitten ones! Grant sleep in hour's time, O Loud! That they take no chill. That they do ming no merder. That they shall not gomeet madhowiatrees. Loud, heap miseries upon us yet entwine our arts with laughter low!)
James Joyce'un "Finnegans Wake" dan bu alıntıda, görüntüler ağaçlar ve taşlar arasında karmaşık bir bağlantı sunar ve doğada bir varoluş döngüsü önerir. "Ağacın Ağacına kadar" ve "Ağaç" ve "Taş" ın tekrarlanması, çevre içindeki farklı unsurların etkileşimini vurgulayarak bir süreklilik duygusu uyandırır. Bu, anlatı sesi kaosun ortasında barış ve anlayış için yalvarıyor gibi göründüğü için, yaşamın birbirine bağlılığını ve doğal güçlerin kalıcılığını yansıtır.
"O Loud", konuşmacı yaratıcılık ve kahkahaların gelişmesini isterken ezici sefaletlerden kurtulmak istediğinden, mühlet ve uyum için bir özlemi vurgular. "Wee Beseech" ve "saatte uyku" arzusu, hayatın yükleri karşısında teselli arayışını önerir. Acı çekmeyi kabul ederken bu konfor arama ikiliği, sevinç ve umutsuzluğun bir arada bulunduğu, hem esnekliği hem de ifadeyi teşvik eden bir denge çağrısında bulunduğu insan deneyiminin karmaşıklığını göstermektedir.