Bir kez ölümün vücudumuzda bir yerde gizlenebileceğini düşündüm. Öğrencinin arkasında bir jeton gibi, bir çivinin altına yerleştirilmiş, bir bileğin etrafına bağlanmıştır. Karanlık, keskin bir kıymık; Soluk, ücretsiz bir mermi. Her insan için farklı bir şey. Önceden tanımlanmış her yaşamın süresi. Ölüm günü, vücudunuzun içinde erir, banyo tuzlarının sıcak topu. O zamana kadar bekliyor - kapalı ve sessiz. Nerede arayacağınızı bilseydiniz, onu bulabilirsiniz, doğru gün sabırla beklemek için kulağın katında buruşuk.
(Once I thought that death could be hidden somewhere on our body. Owned behind the pupil like a coin, inserted under a nail, tied around a wrist. A dark, sharp splinter; A pale, free bullet. A different thing for each person. The duration of every predefined life. The day of death, melts inside your body, warm ball of bath salts. Until then, it awaits - closed and silent. If you knew where to look for you would be able to find her, crumpled in the fold of the ear to wait patiently the right day.)
Anlatıcı, ölümün vücut içinde gizlendiği, gizli bir nesne gibi var olan gerçeküstü bir imajı sunduğunu unutma fikrini yansıtır. Bu fikir, her insanın, fiziksel sınırlar içinde tutulan bir sırlara benzeyen, varlıklarıyla iç içe olan ölümle benzersiz bir ilişkiye sahip olduğunu göstermektedir. Ölümün bir madeni para veya mermi olarak metaforu, keskinliğine ve öngörülemezliğine işaret eder ve birini hayata ne kadar yakından bağlı olduğunu düşünmeye çağırır.
Anlatıcı yaşamın ve ölümlerin özünü düşünürken, ölüm bekleme süresini hem konforu hem de kaçınılmazlığı temsil eden sıcak bir banyo tuzu topu olarak tanımlarlar. Ölüm, önceden belirlenmiş gününde ortaya çıkmaya hazır, sabırla katlanmış olarak tasvir edilir. Bu dokunaklı görüntüler, kişinin kaderini bilme ama şimdiki zamanda yaşama fikrine bağlı derin, karmaşık duyguları aktararak bir kabul ve beklenti duygusu yaratır.
