Nesir yazmanın aksine, resimlerle garip yazma süreci, dernekleri ve hatırlamaları gözlerinizin önünde birikmeye teşvik eder; İnsanlar, yerler ve olaylar hiçbir yerden görünür. Kapılar çocukluktan hatırlanan odalara açılır, yüzler ölü akrabalar halinde oluşur ve uzak aşklar, neredeyse sihirli bir şekilde, tüm aldatıcı yönetilebilir, viseral, kombinasyonlar bazen vahiy bile ortaya çıkar.
(Unlike prose writing, the strange process of writing with pictures encourages associations and recollections to accumulate literally in front of your eyes; people, places, and events appear out of nowhere. Doors open into rooms remembered from childhood, faces form into dead relatives, and distant loves appear, almost magically, on the page- all deceptively manageable, visceral, the combinations sometimes even revelatory.)
Chris Ware'in bakış açısına göre, resim tabanlı yazı geleneksel nesirden farklı benzersiz bir deneyim sunuyor. Anıların ve derneklerin canlı bir şekilde gerçekleşmesine izin vererek, sürükleyici ve neredeyse büyüleyici hissettiren bir hikaye anlatımı biçimi sağlar. Görsel unsurlar aracılığıyla okuyucular, tanıdık yüzler, yerler ve duygular organik olarak ortaya çıktıkça geçmişlerinden anları tekrar ziyaret etmeye davet edilir.
Bu süreç, anıların zahmetsizce iç içe geçtiği, bazen şaşırtıcı bilgiler verdiği bir anlatı yaratır. Ware, bu görsel hikayeler yönetilebilir ve anlaşılır görünse de, derin, visseral duygulara girdiklerini ve hem büyülü hem de dönüştürücü hatırlama eylemini yaptıklarını öne sürüyor. Bu, karmaşık duygusal deneyimleri neredeyse zahmetsizce uyandırmada imgelerin gücünü göstermektedir.