Biz Amerikalılar son yirmi dört saat hakkında her şeyi biliyor gibiyiz, ancak son altmış yüzyıldan veya son altmış yılın çok azı.
(We Americans seem to know everything about the last twenty-four hours but very little of the last sixty centuries or the last sixty years.4)
Neil Postman'ın "kendimizi ölümle eğlendiren", Amerikan söyleminin durumunu eleştirerek, çağdaş toplumun ağırlıklı olarak tarihsel perspektiften ziyade acil olaylara odaklandığı eğilimi vurguluyor. İnsanlar son olaylar hakkında bilgi ile su altında kalırken, yüzyıllar ve hatta on yıllar önce önemli tarihsel bağlamları anlamalarının oldukça sınırlı olduğunu savunuyor. Bilgideki bu dengesizlik, önemli sosyal ve politik meselelerin sığ bir şekilde kavranmasına yol açabilir.
Postman, şimdiki zamanla olan bu meşguliyetin tehlikelerini vurgular ve eğlence ile ilgilenen bir kültürü ciddi bir kamu söyleminden daha fazla teşvik ettiğini gösterir. Onun iddiası, tarihte bir temel oluşturmadan, vatandaşların güncel olaylarla anlamlı bir şekilde etkileşim kurmak için gerekli eleştirel düşünceden yoksun olabilecekleri ve tehlikeli bir cehalet döngüsüne ve demokratik süreçten ayrılmaya yol açabileceği daha geniş bir endişeyi yansıtıyor.
