Pencerelerimize bakabilir ve hala yüzünüzü görebiliriz, hala sesinizi rüzgarda duyabiliriz. Ama şimdi seni nereye arıyoruz?
(We could look out our windows and still see your face, still hear your voice on the wind. But where do we look for you now?)
Alıntı, sevdiğimiz biri geçtiğinde yaşanan derin kayıp ve özlem duygusunu yansıtır. Sevilen kişiyle anılar ve çevremizdeki dünyanın tanıdık unsurları aracılığıyla bağlantı kurmayı önerir. Pencereden dışarı bakmanın görüntüleri nostaljiyi vurgular, varlıklarının gittikten sonra bile düşüncelerimizde ve çevrelerinde kaldığını ima eder.
Sonuçta ortaya çıkan soru, böyle bir kayıptan sonra teselli ve kapanma mücadelesini vurgulamaktadır. O kişinin şirketinin rahatlığını ve yokluğunda anlam arayışında çaresizlik hissini yakalar. Bu duygu evrensel olarak yankılanıyor, çünkü birçok insan yolculuklarını önemli ölçüde etkileyenler olmadan hayatta nasıl gezineceğinizle uğraşıyor.