Bizden önce gelenler için olmasa da her gün asla olmayacak yerlerde hareket ediyoruz. Çok fazla zaman harcadığımız işyerlerimiz-genellikle varışımızla başladıklarını düşünüyoruz. Bu doğru değil.
(We move through places every day that would never have been if not for those who came before us. Our workplaces, where we spend so much time--we often think they began with our arrival. That's not true.)
Günlük yaşamımızda bizden öncekilerin katkılarıyla şekillenen alanlardan geçiyoruz. Bulunduğumuz her işyerinin bir tarihi var ve başkalarının attığı temeller üzerine inşa edilmiş olması bize bu ortamların başlangıç noktası olmadığımızı hatırlatıyor. Bu farkındalık, çoğu zaman etkilerini göz ardı etsek bile, deneyimlerimizi şekillendiren bireylerin mirasını takdir etmemizi teşvik ediyor.
Mitch Albom, "Cennette Buluştuğunuz Beş Kişi" adlı kitabında geçmişi tanımanın önemini vurguluyor. Bu ortak alanlardaki varlığımız, biz oraya varmadan çok önce başlayan bir yolculuğun devamı. Bu birbirine bağlılığın kabul edilmesi, bizden önce gelenlerin oynadığı rollere karşı daha derin bir şükran ve anlayış duygusunu besleyebilir ve sonuçta kendi deneyimlerimizi zenginleştirebilir.