Orwell'in korktuğu şey kitapları yasaklayacaktı. Huxley'nin korktuğu şey, bir kitabı yasaklamak için hiçbir neden olmayacağıydı, çünkü bir tane okumak isteyen kimse olmayacaktı. Orwell bizi bilgiden mahrum edecek olanlardan korkuyordu. Huxley, bize o kadar çok şey verecek olanlardan korkuyordu ki pasiflik ve egoizme indirgenecekti. -Neil Postman
(What Orwell feared were those who would ban books. What Huxley feared was that there would be no reason to ban a book, for there would be no one who wanted to read one. Orwell feared those who would deprive us of information. Huxley feared those who would give us so much that we would be reduced to passivity and egoism. -Neil Postman To)
Neil Postman, George Orwell ve Aldous Huxley'in toplumun ve bilginin geleceği konusunda zıt korkularını vurgular. Orwell, sansür ve yetkililerin kitapları yasaklayarak bilgiyi kontrol etme gücü konusunda endişeliydi. Buna karşılık, Huxley, ezici bir bilgi bolluğunun ilgisizliğe ve okumaya ilgisizliğe yol açacağından endişe duyuyor ve bilginin değerini seyreltecek.
Postman'ın içgörüleri her iki senaryonun entelektüel katılım için tehdit oluşturduğunu göstermektedir. Orwell'in vizyonu bizi baskı ve kritik bilgilerin tehlikeleri konusunda uyarsa da, Huxley'nin aşırı bilgi yüklemesinin zevkinin ayrılmaya yol açtığı bir toplumu uyarıyor. Bu eleştiri, Ben Sasse'nin çalışmasında belirgindir, burada kendine güven ve anlamlı bilgiye ve kişisel gelişimine değer veren bir kültürü teşvik etme ihtiyacını tartışır.