Tasarruf ettiğimde, gelecekteki ihtiyaç için bir kenara bıraktım. Eğer Tanrı'nın liderliğini hissedersem, daha büyük ihtiyaçları karşılamak için vereceğim. İstif yaptığımda, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için tasarruf ettiğim şeyle ayrılmak istemiyorum, çünkü gelecekteki olası ihtiyaçlarım gerçek şimdiki ihtiyaçlarından daha ağır basıyor. Komşumu kendim gibi sevemiyorum.
(When I save, I lay something aside for future need. If I sense God's leading, I will give it away to meet greater needs. When I hoard, I'm unwilling to part with what I've saved to meet others' needs, because my possible future needs outweigh their actual present needs. I fail to love my neighbor as myself.)
Alıntı, cömertliğe açık kalırken sorumlu bir şekilde tasarruf etmenin önemini vurgular. Para tasarrufunun gelecekteki ihtiyaçlar için akıllıca bir seçim olabileceğini, ancak başkalarına yardım etmek için ilham aldıklarında, etraflarındaki kişilerin hemen ihtiyaçlarını karşılamak için tasarruf eden parayı paylaşmaya istekli olmaları gerektiğini düşündürmektedir. Verme eylemi, ihtiyaç duyulan zamanlarda başkalarını sevme ve destekleme taahhüdünü yansıtır.
Aksine, istifleme, gelecekteki potansiyel ihtiyaçların korkusu başkalarının gerçek ihtiyaçlarına göre öncelikli olduğundan, tasarruflarla bir isteksizlik anlamına gelir. Bu zihniyet, şefkat ve komşu sevgiyi uygulamak için bir engel yaratır. Yazar Randy Alcorn, okuyucuları parayla ilişkilerini değerlendirmeye zorluyor ve kişisel tasarrufları başkalarına yardım etme sorumluluğu ile dengelemeye çağırıyor.