İnsanlar bugün neden böyle hissetti? Neden çocuklarını azarlamaktan, akıllarını dinlemekten, yaptıklarının yanlış olduğunu açıklamaktan bu kadar korkuyorlardı? Mary, uzun zamandır tavsiyesini sunacak bir pozisyonda olduğunu hissetmemişti ve ailenin en genç üyeleri olan çocukların aniden çok fazla güç kazandıklarını merak ettiler.
(Why did people feel like this nowadays? Why were they so scared of chastising their kids, of making them listen to reason, explaining that what they were doing was wrong? Mary had not felt for a long time that she was in a position to offer her advice and she wondered when the children, the youngest members of the family, had suddenly acquired so much power that they were more or less laws unto themselves.)
Modern ebeveynlik bağlamında, yetişkinler arasında disiplin ve çocukları üzerinde kontrol konusunda artan bir korku vardır. Birçok ebeveyn, çocuklarını azarlamak veya akıl yürütme empoze etmekte tereddüt ediyor, bunu yapmanın çatışmaya veya isyana yol açabileceğinden korkuyor. Bu, çocukların beklenmedik miktarda otorite tuttuğu ve aile yapısında geleneksel rollere meydan okuyan dinamiklerde bir değişimi yansıtır.
Mary, çocuklarına rehberlik etmede, tavsiyesi alakasız hale gelmiş gibi hissediyor. Çocukların kendi kurallarına göre faaliyet gösterme özerkliğini nasıl ve ne zaman kazandıkları konusunda endişeli olan güç dinamiklerindeki değişimi sorgular, onu ve diğerlerini ebeveyn otoritelerine ilişkin bir şüphe pozisyonunda bırakırlar.
